چگونه بثورات تبخال را شناسایی کنیم؟

 بثورات تبخال با شیوع ناگهانی تاول‌های ریز مشخص می‌شود که به سرعت ادغام شده و باز می‌شوند و زخم‌های دردناک و پوسته‌ای ایجاد می‌کنند. این بثورات می‌تواند توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) که عمدتاً باعث تبخال دهانی می‌شود یا ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) که بیشتر با تبخال تناسلی مرتبط است، ایجاد شود.

مدت زمان شیوع

    تبخال دهان: ناشی از HSV-1 بوده و معمولاً یک دوره ی یک هفته تا 10 روزه ایجاد می‌کند.
    تبخال تناسلی: ناشی از HSV-2 بوده و می‌تواند باعث شیوع دو تا سه هفته‌ای شود.
    انتقال HSV-1 به اندام تناسلی: ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی اتفاق بیفتد و علائمی مشابه HSV-2 ایجاد کند.

ظاهر بثورات تبخال

تبخال معمولاً با ظهور برآمدگی‌های کوچک و قرمز رنگ آغاز می‌شود که به سرعت به تاول‌های پر از مایع تبدیل می‌شوند. این تاول‌ها می‌توانند به زخم‌های دردناک و تراوش‌کننده با لبه‌های برجسته تبدیل شوند. بهبودی زمانی آغاز می‌شود که زخم‌ها پوسته می‌بندند. ظاهر شدن مجدد آنها شدید بوده و می‌تواند باعث ایجاد اسکار شود، به ویژه با عفونت HSV-2.

علائم همراه:

    تبخال دهانی: ممکن است با سردرد، خستگی، حالت تهوع، سرگیجه و غدد لنفاوی متورم همراه باشد.
    تبخال تناسلی: ممکن است تب، سردرد، دردهای عضلانی، خستگی، غدد لنفاوی متورم در کشاله ران، و درد هنگام ادرار کردن را به همراه داشته باشد.
مکان‌های رایج برای ظاهر شدن تبخال
تبخال دهان (HSV-1):
    لب‌ها
    لثه‌ها
    سقف دهان
    زبان

تبخال تناسلی (HSV-2):

    واژن
    ولووا
    دهانه رحم
    آلت تناسلی
    کیسه بیضه
    مقعد
    بالای ران

انتقال متقابل: HSV-1 ممکن است به دلیل رابطه جنسی دهانی باعث تبخال تناسلی شود، در حالی که HSV-2 به ندرت باعث تبخال دهانی می‌شود.
مکان‌های دیگر:

HSV می‌تواند به نواحی دیگری از بدن منتقل شود:

    کراتیت هرپسی: عفونت چشم ناشی از تلقیح خودکار.
    تبخال گلادیاتوروم: تبخال ناشی از تماس پوست به پوست، معمولاً در صورت یا ساعد.
    هرپتیک ویتلو: عفونت تبخال در انگشت.

علل و عوامل خطر تبخال

HSV یک ویروس بسیار مسری است که از طریق تماس مستقیم با زخم‌های تبخال یا مایعات آلوده منتقل می‌شود.

آمار شیوع:

    HSV-1: حدود 48 درصد از افراد 14 تا 49 سال در ایالات متحده مبتلا هستند.
    HSV-2: حدود 12 درصد از همین گروه سنی مبتلا هستند.

چرخه عفونت:

پس از عفونت اولیه، ویروس در اعصاب باقی می‌ماند و ممکن است دوباره فعال شود. شیوع‌ مجدد آن ممکن است به‌صورت خودبخودی یا به دلیل عوامل محرک ایجاد شوند.

محرک‌ها:

    استرس عاطفی
    بیماری همراه با تب
    آسیب‌های فیزیکی
    قرار گرفتن در معرض نور خورشید
    قاعدگی

عوارض احتمالی تبخال

عوارض HSV می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
    هرپس پروکتیت: شکل شدیدتر تبخال مقعدی.
    از دست دادن بینایی: ناشی از کراتیت هرپسی شدید.
    انتشار عفونت: به اندام‌هایی مانند کبد، ریه‌ها یا مفاصل.
    انسفالیت: التهاب مغز در اثر HSV.
    تبخال نوزادی: انتقال HSV به نوزاد در حین زایمان.
    عفونت همزمان HIV: باز بودن زخم‌های تبخال ورود HIV را تسهیل می‌کند.

تشخیص تبخال

تبخال معمولاً با علائم مشخص می‌شود. برای تایید تشخیص و تمایز بین HSV-1 و HSV-2 ممکن است آزمایش‌های زیر انجام شود:
    واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR): برای تشخیص امضای ژنتیکی HSV.
    تست آنتی‌بادی (IgG): برای تشخیص نوع HSV و افتراق بین HSV-1 و HSV-2.

روش های درمانی تبخال

داروهای ضدویروسی:

    تبخال دهانی: زوویراکس (آسیکلوویر) یا والترکس (والاسیکلوویر).
    تبخال تناسلی: فامسیکلوویر، زوویراکس یا والترکس.

داروهای بدون نسخه و درمان‌های خانگی:

    مصرف مسکن‌های OTC مانند تایلنول (استامینوفن) و ادویل (ایبوپروفن).
    استفاده از بی‌حس‌کننده‌های موضعی مانند لیدوکائین.
    قرار دادن کمپرس سرد.
    پوشیدن لباس گشاد.
    اجتناب از خوردن غذاهای تند و اسیدی در تبخال دهانی.

پیشگیری از تبخال

    اجتناب از تماس مستقیم با زخم‌ها.
    استفاده از محافظ (مانند کاندوم) در رابطه جنسی.
    شستن دست‌ها پس از تماس با زخم‌ها.
    اجتناب از تماس دست به صورت.

خلاصه

بثورات تبخال ناشی از HSV-1 یا HSV-2 می‌توانند روی لب‌ها، دهان، اندام تناسلی یا سایر نقاط بدن ظاهر شوند. این بثورات ممکن است با داروهای ضدویروسی درمان شوند که علائم را کاهش داده و سرعت بهبودی را افزایش می‌دهند. با شناسایی محرک‌ها و رعایت نکات پیشگیرانه، می‌توان خطر شیوع را کاهش داد.