ترکیبات بیواکتیو و مهار کروناویروس

 مواد مختلف فعال کننده در ریزجلبک ها مانند لکتین ها، پلی ساکاریدها، فلاونوئیدها، پلی فنول ها، پپتیدها و رنگدانه ها می‌توانند کروناویروس را مهار کرده و در برنامه‌های درمانی استفاده شوند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که مصرف مکمل‌های غذایی حاوی ریزجلبک هایی مانند اسپیرولینا یا کلرلا یا حتی رنگدانه های ریزجلبکی یا ترکیباتی مانند آستاگزانتین، کاراگینان و کیتوزان می‌تواند در برابر کروناویروس مفید باشند. تاکنون، بیماری همه گیر کووید ۱۹ بیش از ۱۸۵ میلیون نفر را در سراسر جهان آلوده و در طی ۱۸ ماه گذشته تقریباً ۴ میلیون نفر را کشته است. علیرغم ظهور واکسن‌های مختلف کووید ۱۹، کروناویروس دانشمندان را گیج کرده است زیرا در حال تکامل بوده و انواع قوی‌تری را ایجاد می‌کند که حتی می‌تواند از تمام اشکال ایمنی بدن فرار کند. از اینرو محققان به دنبال داروهای ضد ویروس مؤثر و بی خطر هستند. در حال حاضر، واکسن‌ها به وسیله اصلی مدیریت پاندمی در سرتاسر جهان تبدیل شده اند، اما در صورت ظهور انواع جدید فوق العاده قوی، ممکن است در پایان یک شکست کامل باشند، که به نظر بسیاری از محققان این احتمال بسیار زیاد است. جلبک‌های دریایی در حال حاضر تقریباً یک دهم مولکول‌های بیوپزشکی را تشکیل می‌دهند. همچنین ریزجلبک ها با هزینه‌های کم تکثیر فراوان می‌شوند، در حالی که مقادیر زیادی ترکیبات دارویی تولید می‌کنند. لکتین های موجود در جلبک‌ها، دامنه‌ای از ویروس‌ها مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، ویروس هپاتیت، ویروس تب خونریزی دهنده ZEBOV، ویروس‌های آنفلوانزا A، B و ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) را مهار می‌کنند. همچنین از رنگدانه های ریزجلبکی مانند پوپوربید و کاروتنوئیدها در کاربردهای پزشکی در مقیاس وسیع استفاده می‌شود. اینها ممکن است مانع ورود ویروس و همچنین تأثیرات ورود پس از ویروس شوند. محققان معتقدند رنگدانه های ریزجلبک ها مانند کاروتنوئیدها، ممکن است با مهار تولید بیش از حد گونه‌های اکسیژن فعال ضد ویروسی و اکسیژن نیتروژن واکنش پذیر، توفان سیتوکین را که در کووید ۱۹ شدید نقش دارد، خنثی کند. همچنین از آنجا که توفان سیتوکینی باعث ایجاد سندرم حاد تنفسی و آسیب حاد ریوی، همراه با آسیب چندعضوی می‌شود، کاروتنوئیدها ممکن است کاربردی بالاتر از تأثیر مستقیم آنها بر روی ویروس داشته باشند.