Epstein-Barr Virus

Epstein-Barr Virus (EBV):
ویروس اپشتین بار (EBV)، از خانواده هرپس میباشد که یکی از رایج ترین ویروس ها است . EBV در سراسر جهان شیوع  دارد . اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود به EBV آلوده می شوند. EBV بیشتر از طریق مایعات بدن، در درجه اول بزاق، پخش می شود.
ارتباط ویروس EBV با سایر بیماری ها:
ویروس اپشتین بار می تواند باعث مونونوکلئوز عفونی (IM) شود و همچنین ممکن است منجر به برخی بیماری های آلرژیک ،لنفوم و خود ایمنی شود. اگرچه مکانیسم‌های بالقوه بیماری‌های خودایمنی به وضوح مشخص نشده است، عوامل ژنتیکی و محیطی، مانند عوامل عفونی، مسئول ایجاد آنها در نظر گرفته می‌شوند. به طور معمول، ویروس در بدن باقی می‌ماند و در طول زندگی غیرفعال می‌ماند. با این حال، همیشه اینطور نیست و یک بیماری جدی مرتبط با EBV ممکن است در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود. بر اساس مطالعات حاضر، عفونت EBV می تواند باعث بیماری های خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، مولتیپل اسکلروزیس (MS)، آرتریت روماتوئید (RA)، سندرم شوگرن و هپاتیت خود ایمنی شود. EBV همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات خودایمنی تیروئید گزارش شده است. اگرچه EBV تنها عامل ایجاد بیماری‌های خودایمنی تیروئید نیست، اما می‌توان آن را یک عامل مؤثر در نظر گرفت.
علائم بالینی :
خستگی و بی حالی -تب-التهاب و درد در ناحیه گلو-تورم غدد لنفاوی در ناحیه گردن-بزرگ شدن طحال –تورم در کبد – ایجاد راش های پوستی
بسیاری از افراد در دوران کودکی به EBV مبتلا می شوند. عفونت EBV در کودکان معمولاً علائمی ایجاد نمی کند یا علائم آن از سایر بیماری های خفیف و کوتاه دوران کودکی قابل تشخیص نیستند. افرادی که علائم عفونت EBV را دریافت می کنند، معمولاً نوجوانان یا بزرگسالان، در عرض دو تا چهار هفته بهبود می یابند. با این حال، برخی از افراد ممکن است برای چند هفته یا حتی چند ماه احساس خستگی کنند.پس از ابتلا به عفونت EBV، ویروس در بدن نهفته (غیرفعال) می شود. در برخی موارد، ویروس ممکن است دوباره فعال شودولی ممکن است کا ملا بدون علائم بالینی باشد .اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، در صورت فعال شدن مجدد EBV، احتمال بروز علائم را افزایش می دهند.
انتقال:
EBV بیشتر از طریق مایعات بدن، به ویژه بزاق، منتشر می شود. با این حال، EBV همچنین می تواند از طریق خون و مایع منی در طول تماس جنسی، انتقال خون و پیوند اعضا پخش شود.EBV می تواند با استفاده از اشیایی مانند مسواک یا لیوان نوشیدنی که یک فرد آلوده اخیراً استفاده کرده است، منتقل شود. ویروس احتمالاً حداقل تا زمانی که جسم مرطوب است روی یک جسم زنده می ماند.اولین باری که  فرد به EBV (عفونت اولیه EBV) آلوده می‌شود، می‌تواند ویروس را برای هفته‌ها و حتی قبل از بروز علائم منتشر کند. هنگامی که ویروس در بدن قرار می گیرد، در حالت نهفته (غیر فعال) در آنجا باقی می ماند. اگر ویروس دوباره فعال شود، می‌تواند به طور بالقوه به دیگران انتقال پیدا کند ، مهم نیست که چقدر از زمان عفونت اولیه گذشته است.
تشخیص:
تشخیص عفونت EBV می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم مشابه سایر بیماری ها است. عفونت EBV را می توان با آزمایش خونی که آنتی بادی ها را تشخیص می دهد تأیید کرد. حدود 9 نفر از هر ده بزرگسال دارای آنتی بادی هایی هستند که نشان می دهد آنها عفونت فعلی یا گذشته EBV دارند.
پیشگیری و درمان:
هیچ واکسنی برای محافظت در برابر عفونت EBV وجود ندارد. شما می توانید با نبوسیدن یا به اشتراک گذاشتن نوشیدنی، غذا یا وسایل شخصی مانند مسواک با افرادی که عفونت EBV دارند، از خود محافظت کنید.درمان خاصی برای EBV وجود ندارد. با این حال، برخی از کارها را می توان برای کمک به تسکین علائم انجام داد، از جمله:
نوشیدن مایعات برای هیدراته ماندن
استراحت زیاد
تست های تشخیصی در آزمایشگاه نوبل :
EBV IHC
EBV Abs
EBV Avidity
EBV Qualitative PCR
EBV Quantitative
EBV Screen
EBV (VCA) IgG
EBV (VCA) IgM
https://www.cdc.gov/epstein-barr/about-ebv.html

ساغر ذاکری -واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل