چرا مصرف قرص‌ خواب سال‌ها از عمر شما کم میکند؟

 انواع مختلفی از قرص‌های خواب‌آور تجویزی وجود دارد که به آرامش و احساس خواب‌آلودگی کمک می‌کنند. رایج‌ترین آن‌ها بنزودیازپین‌ها و آنتی‌هیستامین‌هایی هستند که با ارسال سیگنال به مغز، زمان خواب را یادآوری می‌کنند. اما مانند هر داروی دیگری، مصرف این قرص‌ها با عوارض جانبی همراه است؛ از خواب‌آلودگی روزانه گرفته تا مشکلات تمرکز. در حالی که بیشتر عوارض جانبی قرص‌های خواب موقتی هستند، اکنون به نظر می‌رسد که یک عارضه جدی‌تر نیز وجود دارد: ارتباط مصرف قرص‌های خواب با افزایش خطر مرگ زودرس. نویسندگان مطالعه، خطر مرگ و امید به زندگی 484,916نفر (میانگین سنی  40.3 سال، بیش از نیمی زن) را از سال 1994 تا 2011 بررسی کردند. شرکت‌کنندگان درباره کیفیت خواب، مدت خواب و استفاده از قرص‌های خواب‌آور مورد پرسش قرار گرفتند. همچنین، آزمایش‌های پزشکی انجام شد تا مشکلات سلامتی قبلی که می‌توانستند بر خطر مرگ تأثیر بگذارند، کنار گذاشته شوند.
افراد بر اساس الگوی خوابشان به چهار دسته تقسیم شدند:
    خواب بسیار کوتاه (کمتر از 4 ساعت در شب)
    خواب کوتاه (4 تا 6 ساعت در شب)
    خواب متوسط (6 تا 8 ساعت در شب)
    خواب طولانی (بیش از 8 ساعت در شب)
بر اساس نتایج، افرادی که بدون مصرف قرص خواب و با 6 تا 8 ساعت خواب شبانه زندگی می‌کردند، کمترین خطر مرگ را داشتند. اما نکته جالب اینجا بود که افرادی که 6 تا 8 ساعت در شب می‌خوابیدند ولی از قرص‌های خواب‌آور استفاده می‌کردند، 55٪ خطر مرگ بالاتری نسبت به غیرمصرف‌کنندگان داشتند. دکتر یو سان، پژوهشگر بیمارستان En Chu Kong تایوان که این مطالعه را هدایت کرد، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت:«نتایج ما حقیقتاً شگفت‌آور است. بسیاری از افراد به قرص‌های خواب‌آور برای خوابیدن وابسته هستند، بنابراین کشف اینکه مصرف آن‌ها ممکن است خطر مرگ را دو برابر کند، شوک‌آور است.» نویسندگان همچنین دریافتند که مصرف‌کنندگان قرص‌های خواب‌آور امید به زندگی کوتاه‌تری نسبت به افراد غیرمصرف‌کننده دارند: امید به زندگی مردان 5.3 سال و زنان 5.7 سال کمتر بود. همچنین، نرخ مرگ ناشی از سرطان در میان مصرف‌کنندگان قرص‌های خواب‌آور بالاتر بود.

قرص‌های خواب‌آور چگونه می‌توانند خطر مرگ را افزایش دهند؟

دانشمندان خواب هنوز مطمئن نیستند که آیا این افزایش خطر به طور مستقیم ناشی از خود قرص‌های خواب‌آور است یا نه. دکتر اِما لین، متخصص ریه و پزشکی خواب در ReadyO2، توضیح می‌دهد که افرادی که هر شب به قرص خواب نیاز دارند، اغلب از مشکلات دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا بیماری‌های تنفسی رنج می‌برند که همه آن‌ها به طور مستقل با افزایش خطر مرگ مرتبط هستند.
با این حال، اگر فرض کنیم که قرص‌های خواب‌آور خود عامل اصلی هستند، پزشکان توضیحاتی برای آن دارند:
    بسیاری از قرص‌های خواب‌آور از دسته‌ی بنزودیازپین‌ها (مثل کلونوپین یا زاناکس) هستند که فعالیت مغز را کند می‌کنند. دکتر روچیر پاتل، متخصص خواب و مدیر موسسه خواب و بی‌خوابی آریزونا، می‌گوید که استفاده طولانی‌مدت از بنزودیازپین‌ها با مشکلات حافظه، کاهش تمرکز و تغییر حالات روحی و رفتاری مرتبط است.     این تغییرات می‌توانند با مختل کردن عملکرد روزانه و افزایش احتمال حوادث (مخصوصاً در سالمندان) به طور غیرمستقیم باعث افزایش خطر مرگ شوند. همچنین، تحقیقات قبلی نیز مصرف بنزودیازپین‌ها را با افزایش خطر مرگ در افراد زیر ۶۵ سال مرتبط دانسته‌اند. دکتر پاتل هشدار می‌دهد:«مصرف‌کنندگان بنزودیازپین‌ها ۶۶٪ بیشتر در معرض بستری شدن در بیمارستان یا مرگ هستند. ترکیب بنزودیازپین‌ها با داروهای خواب دیگر، خطر عوارض جدی سلامتی را تقریباً چهار برابر می‌کند.»

آیا باید مصرف قرص‌های خواب‌آور را قطع کنید؟

با وجود نگرانی‌های مطرح شده، نکاتی وجود دارد که پیش از قطع مصرف باید در نظر گرفت:
    این مطالعه تنها رفتار افراد را مشاهده کرده و نمی‌تواند ثابت کند که قطعاً قرص‌های خواب باعث افزایش مرگ شده‌اند؛ ممکن است علت‌های دیگری در کار باشد.    داده‌های به دست آمده بر مبنای خوداظهاری شرکت‌کنندگان بوده و ممکن است دقیق نباشد. تنها نتایج اولین مراجعه افراد در محاسبات لحاظ شده و تغییرات بعدی در الگوهای خواب یا مصرف داروها در نظر گرفته نشده است. دکتر لین توصیه می‌کند پیش از قطع مصرف قرص‌های خواب حتماً با پزشک مشورت کنید و می‌گوید: «قطع ناگهانی مصرف خطرناک است. برخی از داروهای خواب باید به تدریج قطع شوند، وگرنه خواب شما بدتر خواهد شد.» او تأکید می‌کند که هنگام درمان بیماران، ابتدا علت بی‌خوابی را پیدا می‌کند:«آیا استرس دارند؟ آیا آپنه خواب دارند که باعث قطع تنفس شبانه می‌شود؟ آیا بیماری‌های ریوی دارند که تنفس در حالت درازکش را سخت می‌کند؟ اگر علت را پیدا کنیم، می‌توانیم مشکل اصلی را درمان کنیم، نه اینکه فقط با یک قرص آن را بپوشانیم.»