بی اختیاری ادراری؛ از علائم تا روش‌های درمان

 بی‌اختیاری‌های ادراری یا به تنهایی اتفاق می‌افتد، یا همراه هم رخ می‌دهد که به صورت بی‌اختیاری مختلط معرفی می‌شود. بی‌اختیاری ادراری استرسی به صورت دفع ادرار در ارتباط با فعالیت‌هایی مانند سرفه، عطسه، بلند شدن و یا خندیدن تعریف شده است. در عین حال بی‌اختیاری فوریتی به صورت دفع ادرار همراه با تمایل قوی برای ادرار کردن تعریف ایجاد می‌شود. بی‌اختیاری ادراری مختلط به صورت دفع ادرار در ارتباط با فعالیت و همراه با تمایل قوی برای ادرار کردن بروز می‌کند.

نشانه‌های ابتلاء به بی‌اختیاری ادراری

علامت‌های بیماران مبتلا به بی‌اختیاری ادراری ممکن است به شکل‌های مختلف باشد از جمله بی‌اختیاری ادراری مداوم که در تماس جنسی ایجاد می‌شود. بی‌اختیاری وضعیتی در ارتباط با تغییر وضعیت، بی اختیاری ادراری سرریزی مرتبط با احتباس یا تخلیه ناکامل مثانه، بی اختیاری ادراری شبانه در جریان خواب و بی اختیاری ادراری نامحسوس بدون آگاهی از آن است. نژاد، سن بالا، چاقی، دیابت، مولتی پاریتی ،سرفه مزمن،COPD، استعمال دخانیات، سابقه جراحی لگن، مصرف برخی داروها، اختلال عملکردی و حرکتی در فرد از عوامل بی‌اختیاری ادراری است. هر فردی که هرکدام از موارد بالا را تجربه می‌کند باید برای ارزیابی بیشتر به پزشک مراجعه کند. عوامل خطر شناخته شده‌ای که شروع بی‌اختیاری ادراری را تحریک می‌کنند سن، BMI و یا سایر عوامل زمینه‌ای است. این بیماری دوره نهفته طولانی مدت دارد.
مداخلات زودهنگام ممکن است شروع علائم بی اختیاری ادراری را به تأخیر بیاندازد و یا از خطر آن بکاهد. یکی از نمونه‌ها تأثیر آموزش ورزش‌های تمرین عضلات کف لگن در جریان بارداری با هدف پیشگیری از بی‌اختیاری ادراری در کوتاه مدت است. سایر مداخلات شامل کاهش وزن در زنان چاق، کنترل صحیح قند خون در افراد دیابتی، عدم مصرف الکل و کاهش استفاده از کافئین در ایجاد و یا به تأخیر انداختن بی‌اختیاری ادراری اثرگذار است. به طور کلی روش‌های درمان بی‌اختیاری ادراری، درمان‌های محافظه کارانه غیردارویی، درمان دارویی و یا جراحی است.
درمان محافظه کارانه بی‌اختیاری ادراری شامل تعدیل شیوه زندگی، پرهیز از رفتارهای پرخطر ازجمله مصرف دخانیات، الکل و کاهش وزن است. کاهش 10  درصدی وزن بیش از 50 درصد علامت‌های بیماران با بی‌اختیاری استرسی را می‌بخشد، ضمن اینکه کاهش مصرف کافئین نیز برای زنان با بی‌اختیاری فوریتی، سودمند گزارش شده است. آموزش مثانه به صورت تشویق دفع به‌موقع ادرار با هدف کمک به بیماران مبتلا به مثانه over active برای به حداقل رساندن دفعات احساس فوریت کنترل نشده مثانه و بهبود کنترل ارادی ادرار مؤثر است. با استفاده از برگه‌های ثبت ادراری و محدودسازی مصرف مایعات در افرادی‌که زیاد مایعات می‌نوشند می‌توان زمان‌هایی که فرد دچار بی اختیاری ادراری می‌شود را مشخص و راهکارهای درمانی ارائه داد. تکنیک ریلکسیشن و ورزش‌های عضلات کف لگن تحت عنوان ورزش‌های Kegel، استفاده از دارو برای درمان بی‌اختیاری فوریتی و مثانه بیش فعال تحت نظر پزشک از جمله روش‌های درمانی در مبتلایان به بی‌اختیاری ادراری است.