لوزالمعده یا پانکراس یکی از غدد مهم داخلی بدن است که ترشح‌های درون‌ریز و برون‌ریز دارد، عضوی که از سه قسمت سر، تنه و دم تشکیل شده، سر آن در قوس روده اثنی‌عشر قرار گرفته است و تنه آن در پایین معده و دم آن به طحال بدن می‌رسد. این عضو با ترشح‌های درون‌ریز همچون انسولین و گلوکاگون که به خون می‌ریزد، موجب تنظیم قندخون بدن می‌شود و در سوخت‌وساز بدن تأثیرگذار است، ترشح‌های برون‌ریز که شامل آنزیم‌ها، بی‌کربنات، آمیلاز و پروتئاز است برای هضم و جذب پروتئین‌ها و کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها لازم است که از طریق مجرای پانکراس به روده می‌ریزد و این عضو وظایف متفاوتی را در بدن انسان بر عهده دارد و در هضم غذا هم به انسان کمک زیادی می‌کند.
التهاب لوزالمعده (پانکراتیت) بین برخی افراد بروز پیدا می‌کند. امروزه با التهاب پانکراتیت در علم پزشکی مواجه هستیم و التهاب لوزالمعده می‌تواند علامت‌هایی در بیمار ایجاد کند و به دو دسته پانکراتیت حاد و مزمن تقسیم می‌شود. پانکراتیت حاد به‌طور معمول با یک درد شکم زیر جناق سینه بروز پیدا می‌کند و بیمار ساعت شروع درد را به یاد می‌آورد و این دردها به حدی شدید است که موجب بستری شدن بیمار در بیمارستان می‌شود، علامت‌های دیگر پانکراتیت حاد، سوءهضم و جذب مواد غذایی وجود دارد و همچون تمام بیماری‌ها دارای مرحله‌های خفیف، متوسط و شدید است، در مرحله شدید این بیماری آبشار التهابی در بدن اتفاق می‌افتد و سایر سازمان‌های بدن را هم درگیر می‌کند، این روند موجب نارسایی تنفسی و کلیوی می‌شود و در موارد شدید هم می‌تواند موجب مرگ‌ومیر بیماران شود. علل متفاوتی برای بروز بیماری پانکراتیت وجود دارد، در بروز بیماری پانکراتیت حاد سنگ‌های کیسه صفرا علت اصلی ایجاد این عارضه است و در موارد دیگر مصرف الکل و بعضی داروهای گیاهی، خود ایمنی، وجود ویروس‌ها و ورود بعضی از سم‌ها به داخل بدن می‌تواند موجب ایجاد این بیماری در بدن انسان شود.
افراد دیابتی، چاق و کسانی که زمینه تشکیل سنگ در کیسه صفرا را دارند، افراد کم‌تحرک و کسانی که زمینه‌های ژنتیکی این بیماری را دارند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلاء به بیماری پانکراتیت هستند. برای تشخیص این بیماری معیارهایی مانند درد شکم و افزایش آنزیم‌های لوزالمعده وجود دارد، همچنین یافته‌های تصویربرداری که نشان‌دهنده التهاب در لوزالمعده باشد، علائم کلینیکی و یافته‌های پاراکلینیکی نیز تشخیص و مشکوک بودن به وجود این بیماری در افراد را نشان می‌دهد. یکی از مهم‌ترین اصل‌ها برای درمان این بیماری این است که باید بیمار حداقل 24 تا 48 ساعت ناشنا نگه داشته شود تا شیره لوزالمعده که برای هضم و جذب غذا لازم است ترشح نشود و بعد از این مرحله مایع‌درمانی برای بیمار انجام می‌گیرد و در نهایت، دادن داروهای مسکن به بیمار باعث کنترل درد وی می‌شود.
تاریخ انتشار :
1403/02/31
کد :
44624
تعداد بازدید:
793