علائم ابتلا به تومورهای استخوانی چیست؟

 شدت درد به‌گونه‌ای است که اغلب بیمار را از خواب بیدار می‌کند و استخوان ممکن است بر اثر تومور ضعیف و پس از ضربه‌ای خفیف دچار شکستگی شود. تومور در واقع یک توده بافتی است که بر اثر رشد ناهنجار و غیرقابل کنترل دسته‌ای از سلول‌ها به وجود می‌آید و هنگامی که این توده بافتی در استخوان باشد، به آن تومور استخوان گفته می‌شود.
در اثر رشد تومور، استخوان با بافتی جایگزین می‌شود که ممکن است به اندازه خود استخوان محکم نباشد و احتمال شکسته شدن استخوان در چنین شرایطی وجود دارد، بیشتر تومورهای استخوانی غیرسرطانی هستند که به آن‌ها تومورهای خوش‌خیم گفته می‌شود و به تومورهای سرطانی، تومورهای بدخیم می‌گویند. سلول‌های تومورهای بدخیم استخوان ممکن است از طریق جریان خون یا سیستم لنفاتیک منتشر شوند و به دیگر نواحی بدن بروند که به این پدیده مستاستاز می‌گویند.
میلوم مولتیپل شایع‌ترین تومور بدخیم اولیه استخوان به‌شمار می‌رود که منشأ آن سلول‌های غیراستخوانی است، این تومور هر سال از هر 100 هزار نفر پنج تا هفت نفر را مبتلا می‌کند و شیوع آن بیشتر در سنین 50 تا 70 سالگی است. از نظر شیوع، استئوسارکوم بعد از میلوم مولتیپل شایع‌ترین است و طی این بیماری سلول‌های بدخیم استخوان‌ساز شروع به تکثیر و ایجاد تومور می‌کنند، شیوع بیماری سالانه دو تا سه نفر به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت است و بر همین اساس تخمین زده می‌شود که در کشور هر سال 150 تا 200 نفر مبتلا به این بیماری می‌شوند، این بیماری به نسبت مساوی بین دختران و پسران دیده می‌شود و شایع‌ترین محل درگیری، اطراف مفصل زانو است.
بیشتر بیماران مبتلا به تومورهای استخوانی در ناحیه استخوانی درد دارند و این درد بیشتر گنگ و مبهم است؛ شدت درد به‌گونه‌ای است که اغلب بیمار را از خواب بیدار می‌کند و استخوان ممکن است بر اثر تومور ضعیف و پس از ضربه‌ای خفیف دچار شکستگی شود. گاهی نیز تومور درد ندارد و بیمار تنها متوجه یک برجستگی در اندام خود می‌شود، تومورهای مختلف بر حسب نوعشان و محلی که درگیر می‌کنند علائم متفاوتی دارند؛ علائم دیگر این بیماری شامل خستگی، تب، کاهش وزن و نازک شدن جدار استخوان و خوردگی استخوان، کم‌خونی، ضعف عمومی و براق شدن پوست در سطح تومور است، اما هیچ‌یک از این علائم، علامت قطعی سرطان نیست و ممکن است بعضی از آن‌ها به علت شرایط غیرخطرناک دیگری ایجاد شده باشند، بنابراین باید توسط پزشک متخصص بررسی شوند.