بیماری ناشی از کروناویروس موسوم به کووید ۱۹ یک بیماری عفونی چند وجهی است. در حالی که در آغاز پاندمی جهانی، فرض بر این بود که کووید ۱۹ در درجه اول یک بیماری ریه است، اکنون مشخص شده است که چندین سیستم عملکردی در بدن انسان به دنبال عفونت با پاتوژن کروناویروس تحت تأثیر قرار می‌گیرند. یکی از این سیستم‌های عملکردی لخته شدن خون است. بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با خطر افزایش ترومبوز و آمبولی مانند سکته مغزی، انفارکتوس ریوی یا میوکارد و حتی ترومبوز ورید عمقی روبرو هستند. استفاده از داروهایی که انعقاد خون را مهار می‌کنند از ژوئیه ۲۰۲۰ بخشی از دستورالعمل‌های درمانی برای کووید ۱۹ بوده است. آلیس آسینگر سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه پزشکی وین، اظهار کرد انعقاد مشاهده‌شده در بیماران کووید ۱۹ جدید است و از بسیاری جهات با مشکلات انعقادی شناخته شده قبلی متفاوت است. در یک تجزیه و تحلیل چند مرکزی از بیماران کووید ۱۹ در چند شهر اتریش، این گروه مشاهده کردند که انعقاد خون ناشی از کووید ۱۹ صرفاً در بیمارانی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند یا در بیمارانی که در نتیجه کووید ۱۹ می‌میرند رخ می‌دهد. اگرچه داروهای ضدانعقاد بقای بیماران کرونایی را بهبود می بخشد، اما هیچ تأثیری بر فرآیندهای ایمنی مرتبط با انعقاد خون (ایمونوترومبوز) ندارند. بررسی‌ها نشان داد که دوره عفونت فعال کروناویروس در بیماران تحت درمان با داروی "هپارین" با وزن مولکولی پایین، رایج‌ترین داروی ضد انعقاد، کاهش می‌یابد. محققان مشاهده کردند در بیمارانی که این دارو را دریافت می‌کنند، زمان عفونت به طور متوسط ۴ روز کمتر از بیمارانی است که با هپارین درمان نمی‌شوند. به نظر می‌رسد هپارین با وزن مولکولی پایین تأثیر مستقیمی بر روی کروناویروس داشته باشد. داده‌های تجربی نشان می‌دهند که هپارین می‌تواند توانایی کروناویروس را برای اتصال به سلول‌ها مهار کند و در نتیجه از آلوده شدن آنها جلوگیری نماید.
ریحانه مقتدری-واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/08/25
کد :
21163
تعداد بازدید:
1342