پسوریازیس

 چندین نوع مختلف پسوریازیس وجود دارد که بسته به ظاهر فلس ها و محل قرارگیری آن ها در بدن متفاوت است. عوامل محرک محیطی اغلب باعث شعله ور شدن علائم پسوریازیس می شوند. در حالی که فرد نمی تواند این علائم را درمان کند، پیشرفت های اخیر در درمان پسوریازیس به این معنی است که آن ها می توانند تعداد بیرون آمدگی ها و پوسته پوسته شدن ها و شدت آن ها را کاهش دهند.
علائم پسوریازیس
علائم اصلی پسوریازیس لکه های قرمز، پولکی و پوسته پوسته ای است که ممکن است پوسته ها به راحتی ریخته شوند و پوسته های نقره ای جایگزین آن ها شوند. همچنین احتمالاً باعث خارش شدید یا احساس سوزش می شوند. علائم پسوریازیس در دوره عود بیماری ایجاد می شود و همینطور در طول زمان های مختلف با دوره های بهبودی در طی پاک شدن شکل می گیرند. دوره های بهبودی هر بار به طور متوسط ۱ تا ۱۲ ماه طول می کشد.علائم می تواند خفیف تا شدید باشد و با توجه به نوع پسوریازیس ممکن است متفاوت باشد.
طبق نظر بنیاد ملی پسوریازیس :
پسوریازیس خفیف کمتر از ۳ درصد از بدن را پوشش می دهد
پسوریازیس متوسط ۳ تا ۱۰ درصد از بدن را پوشش می دهد
پسوریازیس شدید بیش از ۱۰ درصد از بدن را پوشش می دهد
پلاک ها ممکن است در هر جایی ایجاد شوند اما معمولاً به صورت تکه های کوچکی در آرنج، زانو، کمر و پوست سر ایجاد می شوند.
علائم اصلی پسوریازیس لکه های قرمز، پولکی و پوسته پوسته ای است که می‌تواند باعث سوزش و خارش شود انواع مختلف پسوریازیس وجود دارد شامل :
پسوریازیس پلاکی
حدود ۸۰-۹۰ درصد افراد مبتلا به پسوریازیس به پسوریازیس پلاکی مبتلا هستند. معمولاً به صورت ضایعات برجسته، ملتهب و قرمز، پوشیده شده از پوسته های نقره ای و سفید، اغلب در آرنج، زانو، پوست سر و کمر دیده می شود.
پسوریازیس معکوس
پسوریازیس معکوس در مناطق زیر ایجاد می شود:
زیر بغل
کشاله ران
زیر پستان ها
چین های پوستی دیگر، مانند اطراف اندام های تناسلی و باسن
پسوریازیس معکوس دارای ضایعات قرمز است، معمولاً بدون فلس هایی است که در پسوریازیس پلاک ایجاد می شود. ضایعات ممکن است صاف و براق باشند. تحریک ناشی از مالش و تعریق می تواند این نوع پسوریازیس را به دلیل قرارگیری در چین های پوستی و نواحی حساس، بدتر کند. این بیماری بیشتر در افراد دارای اضافه وزن و کسانی که چین های پوستی عمیق دارند دیده می شود.
پسوریازیس اریتودرمیک
پسوریازیس اریتودرمیک نوعی التهاب نادر است که می تواند باعث ایجاد قرمزی در سطح بدن شود.
افرادی که به پسوریازیس پلاک ناپایدار مبتلا هستند، در جایی که ضایعات به طور واضح مشخص نیستند، ممکن است به پسوریازیس اریتودرمیک مبتلا شوند. همچنین ممکن است پوسته پوسته شدن یا جدا شدن لایه ها از پوست، خارش شدید و درد وجود داشته باشد. پسوریازیس اریتودرمیک تعادل شیمیایی بدن را مختل می کند. این تداخل ممکن است باعث از بین رفتن پروتئین و مایعات شود که می تواند منجر به بیماری شدید شود. ادم یا تورم ناشی از احتباس مایعات نیز ممکن است رخ دهد. این عارضه احتمالاً در اطراف مچ پا ایجاد می شود. بدن ممکن است در تنظیم دمای خود مشکل داشته باشد که می تواند باعث لرز شود. پسوریازیس اریتودرمیک همچنین می تواند منجر به ذات الریه و نارسایی احتقانی قلب شود. عوارض پسوریازیس اریتودرمیک می تواند خطرناک باشد. هرکسی که علائم این بیماری را نشان می دهد باید فوراً به پزشک مراجعه کند . افرادی که به پسوریازیس اریتودرمیک مبتلا هستند، در صورت شدید بودن علائم ممکن است در بیمارستان بستری شوند.
پسوریازیس گوتات
پسوریازیس گوتات اغلب از کودکی یا بزرگسالی شروع می شود. به صورت لکه های کوچک ، قرمز و منفرد روی پوست ظاهر می شود. معمولا لکه های ضخیم یا پوسته مانند ضایعات پسوریازیس پلاک نیستند. طیف وسیعی از شرایط و بیماری ها می توانند باعث تحریک پسوریازیس روده شوند ، از جمله :
عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی
عفونت های استرپتوکوکی
ورم لوزه
فشار خون
آسیب به پوست
داروهای خاصی از جمله داروهای ضد مالاریا، لیتیوم و بتا بلاکرها
پسوریازیس گوتات ممکن است بدون درمان برطرف شود و دیگر عود نکند. با این حال، ممکن است مدتی بعد از برطرف شدن، به صورت تکه های پسوریازیس پلاک دوباره ظاهر شود.
پسوریازیس پوسچولار
پسوریازیس پوسچولار بزرگسالان را بیش از کودکان تحت تأثیر قرار می دهد و کمتر از ۵ درصد موارد پسوریازیس را تشکیل می دهد. این بیماری به صورت چرک های سفید یا تاول های چرک غیر عفونی که پوست قرمز آن را احاطه کرده است، ظاهر می شود. این بیماری می تواند مناطق خاصی از بدن را تحت تأثیر قرار دهد، به عنوان مثال دست ها و پاها یا قسمت اعظمی از بدن. این یک عفونت نیست و مسری هم نیست. پسوریازیس پوسچولار تمایل به چرخه ای بودن دارد که در آن پوسته پوسته شدن به دنبال قرمز شدن پوست رخ می دهد در عین حال که پسوریازیس می تواند در هر نقطه از بدن انسان ایجاد شود، در زیر برخی از مناطق شایع وجود دارد.
عوارض پسوریازیس
سایر مشکلات بهداشتی ممکن است در نتیجه پسوریازیس ایجاد شود. در حالی که برخی از مردم آن را بیماری پوستی می دانند، پسوریازیس می تواند بر استخوان ها، عضلات و سیستم متابولیکی نیز تأثیر بگذارد .
آرتروز پسوریازیس
حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس دارای التهاب مفصلی با علائم آرتروز هستند که به آرتریت پسوریازیس معروف است.
این نوع پسوریازیس باعث التهاب و صدمات پیشرونده مفاصل می شود. این بیماری بیشتر در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی اتفاق می افتد.
عوارض دیگر
افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است طرد شدن اجتماعی، مشکلات ظاهری و اعتماد به نفس پایین را تجربه کنند. این بیماری می تواند در کنار ناراحتی جسمی، خارش و درد پسوریازیس، بر کیفیت زندگی نیز تأثیر بگذارد. نیازهای اجتماعی و جسمی در کنار این بیماری مزمن ممکن است منجر به افسردگی و اضطراب  گردد. در افراد مبتلا به پسوریازیس خطر ابتلا به افسردگی دو برابر بیشتر از افرادی هستند که به این بیماری مبتلا نیستند. ممکن است پسوریازیس خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، سندرم متابولیک، دیابت و برخی از انواع سرطان، از جمله سرطان های سر و گردن و تومورهای دستگاه گوارش را بالا ببرد.
علت ابتلا به پسوریازیس
در حالی که هنوز علت پسوریازیس مشخص نیست، دانشمندان معتقدند که این یک بیماری خودایمنی است. بیماری های خود ایمنی بر سیستم ایمنی بدن، که سلولهای T را برای محافظت از بدن در برابر عوامل عفونی تولید می کند، تأثیر می گذارد. در افراد مبتلا به پسوریازیس، عوامل محرک ممکن است منجر به این شود که ژن ها به سیستم ایمنی بدن دستور دهند سلول های اشتباه را هدف قرار دهد. سلول های T طوری به عامل برانگیزاننده پاسخ می دهند که گویی در حال مبارزه با عفونت یا بهبود زخم هستند. آنها مواد شیمیایی تولید می کنند که باعث التهاب می شود. در پسوریازیس، این فعالیت خود ایمنی منجر به رشد بیش از حد سلول های پوستی می شود. به طور معمول، سلول های پوستی حدود ۲۱-۲۸ روز طول می کشد تا خود را جایگزین کنند. با این حال، در افراد مبتلا به پسوریازیس، حدود ۲-۶ روز طول می کشد. عوامل آغازگر بیماری در هر فرد مبتلا به پسوریازیس متفاوت خواهد بود، اما عوامل شایع شامل موارد زیر هستند:
استرس و اضطراب
آسیب به پوست
عفونت ها
تغییرات هورمونی
برخی از عوامل خطر ابتلا به پسوریازیس در فرد را افزایش می دهند. این عوامل عبارتند از:
داشتن بیماری قلبی عروقی و سندرم متابولیک
آسیب در پوست
سابقه خانوادگی این بیماری
تقریباً از هر ۳ نفر که دارای خویشاوند نزدیک مبتلا به پسوریازیس است، ۱ نفر به این بیماری مبتلا می شود. اگر یکی از والدین مبتلا به پسوریازیس باشد، ۱۰ درصد احتمال دارد که کودک وی به این بیماری مبتلا شود. در صورت ابتلا هر دو والد، این خطر تا ۵۰ درصد افزایش می یابد.
این همبستگی در خانواده ها یک مولفه ژنتیکی اساسی را نشان می دهد. با این حال، ممکن است علائم بیماری نشان داده نشوند، مگر اینکه یک عامل محیطی آن را تحریک کند. حداقل ۱۰ درصد از جمعیت ممکن است ژن عامل پسوریازیس را داشته باشند، اما فقط ۲-۳ درصد از افراد به آن مبتلا می شوند.
در میان افراد جوان، پسوریازیس ممکن است بعد از عفونت، به خصوص استرپتوگی گلو، شعله ور شود. علائم ۲ الی ۶ هفته پس از گوش درد یا عفونت تنفسی در ۳۳-۵۰ درصد از جوانان مبتلا به پسوریازیس قابل مشاهده خواهد بود. عفونت های تنفسی شایع شامل استرپتوکوک گلو، برونشیت و التهاب لوزه است.
پسوریازیس در مردان و زنان به همان اندازه رایج است. این بیماری می تواند در هر سنی شروع شود، اما بیشتر در سنین ۱۵ تا ۳۵ سال مشاهده می شود. میانگین زمان شروع ۲۸ سالگی است.
حدود ۱۰-۱۵ درصد افراد مبتلا به پسوریازیس قبل از ۱۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند.
راه‌های تشخیص
افراد مبتلا به پسوریازیس هنگام استفاده از سایر روش های درمانی باید از نرم کننده ها برای مرطوب نگه داشتن پوست استفاده کنند. این کار می تواند به کاهش خارش و تحریک کمک کند و ممکن است تعداد ضایعات یا پلاک های ایجاد شده را کاهش دهد.
جلوگیری از عود پسوریازیس امکان پذیر نیست، اما برخی از استراتژی ها می توانند به کاهش خطر عود بیماری کمک کنند.
نکات شامل موارد زیر هستند:
کاهش استرس با یوگا، ورزش، مراقبه
داشتن یک رژیم غذایی متعادل و حفظ وزن مناسب
شناختن و جلوگیری از عوامل تحریک کننده غذایی
عدم استعمال سیگار یا الکل بیش از حد
درمان های خانگی برای کاهش خارش عبارتند از:
مرطوب نگه داشتن پوست. یک متخصص پوست می تواند یک محصول مناسب را در این رابطه توصیه کند.
گرفتن دوش آب سرد تا ۱۰ دقیقه یا استفاده از بسته سرد. از استحمام با آب گرم خودداری کنید، زیرا باعث خشک شدن پوست می شود. در حالی که پسوریازیس می تواند منزوی کننده و ناراحت کننده باشد، مردم گزینه های زیادی برای مدیریت علائم و درمان فعالیت ایمنی بیماری دارند.

ریحانه مقتدری_واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل