هورمون ایریسین و درمان آلزایمر

محققان بیمارستان ماساچوست آمریکا، هورمونی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند همان تاثیر ورزش را در درمان بیماری آلزایمر برای سالمندان داشته باشد. دانشمندان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) دریافتند که هورمون جدید ایریسین ( irisin ) می‌تواند تاثیرات ورزش بر درمان آلزایمر را افزایش دهد، این نوید بزرگی برای درمان افت شناختی در بیماری آلزایمر است. تیم تحقیقاتی گزارش کردند ایریسین  که توسط ماهیچه‌ها در حین ورزش ترشح می‌شود، می‌تواند یک درمان موثر برای رفع نقایص مغزی ناشی از بیماری آلزایمر باشد. به گفته محقق ارشد این مطالعه، حفظ عملکرد شناختی یک چالش بزرگ در جمعیت سالخورده است. گفته می‌شود ورزش تاثیرات مثبتی بر سلامت مغز دارد، به همین دلیل است که شناسایی واسطه‌های کلیدی آن مزایای محافظت کننده عصبی، مانند ایریسین، به یک هدف مهم تحقیق تبدیل شده است. تیم تحقیق با استفاده از مدل‌های موش نشان داد که حذف ژنتیکی ایریسین باعث اختلال در عملکرد شناختی در ورزش، افزایش سن و بیماری آلزایمر می‌شود که تا حدی ناشی از تغییرات نورون‌های تازه متولد شده در هیپوکامپ بود. هیپوکامپ قسمتی از مغز است که خاطرات را ذخیره می‌کند و اولین موردی است که علائم بیماری آلزایمر را نشان می‌دهد. در همان زمان، مطالعه MGH نشان داد که افزایش سطح ایریسین در جریان خون باعث بهبود عملکرد شناختی و التهاب عصبی در مدل‌های موش برای بیماری آلزایمر می‌شود. بروس اسپیگلمن از موسسه سرطان دانا-فاربر و دانشکده پزشکی هاروارد که در سال ۲۰۱۲ ایریسین را کشف کرد بیان می کند آنچه این مطالعه را بسیار قوی می‌کند این است که ما اثر ایریسین را بر عملکرد شناختی نه در یک مدل بلکه در چهار مدل مختلف موش نشان می‌دهیم. ران نویسنده اظهار کرد آنچه باعث تشویق محققان می‌شود این است که تاثیر درمان با ایریسین در مدل موش برای بیماری آلزایمر حتی پس از ایجاد آسیب شناسی قابل توجه بود. این می‌تواند پیامد‌هایی برای مداخله در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر داشته باشد، جایی که درمان معمولا پس از علائم بیماری شروع می‌شود. یکی دیگر از یافته‌های مهم این مطالعه این است که ایریسین با تاثیر مستقیم بر روی سلول‌های گلیا در مغز در برابر التهاب عصبی محافظت می‌کند. رودی تانزی، یکی از مدیران مرکز سلامت مغز McCance در MGH، توضیح می‌دهد تصور چیزی بهتر از ورزش روزانه برای سلامت مغز دشوار است و یافته‌های ما روش جدیدی را در مورد مکانیسم مورد نظر نشان می‌دهد، محافظت در برابر التهاب عصبی، شاید بزرگترین قاتل نورون‌های مغزی با افزایش سن باشد.وران ادامه می دهد که از آنجا که ایریسین به طور خاص پلاک‌های آمیلوئید را هدف قرار نمی‌دهد، بلکه به طور مستقیم به التهاب عصبی می‌پردازد، ما خوشبین هستیم که می‌تواند تاثیرات مفیدی بر بیماری‌های عصبی فراتر از آلزایمر داشته باشد.

ریحانه مقتدری_واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولووژی نوبل