اثر مستقیم مازوت‌ روی ریه‌ها

عباس شاهسونی، رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت، با تأکید بر خطرات جدی سوخت مازوت برای سلامت انسان، اظهار کردمازوت یکی از سوخت‌های سنگین است که عمدتاً در نیروگاه‌ها برای تولید برق به کار می‌رود. استفاده از این سوخت سنگین منجر به انتشار گاز «دی‌اکسید گوگرد» و ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون، به‌ویژه بلک کربن، می‌شود. سوختن مازوت موجب افزایش آلاینده‌های هوا شده و تأثیرات مخرب و خطرناکی بر سلامت انسان‌ها بر جای می‌گذارد. غلظت آلاینده‌های موجود در شهرها تنها به مصرف مازوت محدود نمی‌شود، بلکه آلاینده‌های حاصل از منابع دیگر نیز به این وضعیت دامن می‌زنند. این تجمع آلاینده‌ها، سلامت افرادی را که در معرض آن قرار دارند به شدت تهدید می‌کند.  سوزاندن مازوت به طور کلی منجر به افزایش غلظت آلاینده‌های هوا می‌شود. در شرایط پایداری جو، این افزایش غلظت، به‌ویژه در مورد ذرات معلق، به کاهش کیفیت هوا و تشدید خطرات ناشی از آلودگی منجر خواهد شد.
مصرف سوخت سنگین مازوت منجر به تولید گاز «دی‌اکسید گوگرد» می‌شود، گازی که تأثیر مستقیم بر سیستم فوقانی تنفسی دارد.  دی‌اکسید گوگرد به دلیل حلالیت بسیار بالای خود، می‌تواند باعث بروز تنگی نفس و خس‌خس سینه شود. این گاز نه‌تنها بیماری‌های قلبی و تنفسی را تشدید می‌کند، بلکه در افراد مبتلا به آسم نیز علائم بیماری را وخیم‌تر می‌سازد. مصرف مازوت علاوه بر انتشار گاز دی‌اکسید گوگرد، به تولید ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون، به‌ویژه بلک کربن، منجر می‌شود. این ذرات برای همه افراد جامعه مضر هستند، اما به‌ویژه مشکلات بیشتری را برای گروه‌های حساس از جمله بیماران قلبی-عروقی، سالمندان، کودکان، زنان باردار، بیماران تنفسی و افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌کنند.  ذرات معلق کمتر از 2.5 میکرون، در غلظت‌هایی که هوا را در وضعیت ناسالم برای تمام گروه‌ها قرار می‌دهد، عامل افزایش مرگ‌های زودرس هستند. این آلاینده‌ها همچنین باعث تشدید بیماری‌های ریوی و قلبی-عروقی شده و مراجعات به مراکز درمانی و بهداشتی را به شکل قابل‌توجهی افزایش می‌دهند. گاز دی‌اکسید گوگرد می‌تواند باعث اختلالات تنفسی جدی مانند تنگی‌نفس و خس‌خس‌کردن سینه، به‌ویژه در افراد مبتلا به آسم شود. با توجه به این مشکلات و با توجه به اولویت بالای سلامت مردم در دولت سیزدهم، کارگروه آلودگی هوا اقدام به ممنوعیت و کاهش مصرف مازوت در برخی از نیروگاه‌های کشور کرده است. دسترسی به هوای پاک از دو طریق ممکن است. یکی از این روش‌ها کنترل و مدیریت منابع است. به کارگیری سوخت‌های پاک مانند گاز طبیعی در نیروگاه‌ها و استفاده از سیستم‌های کنترلی مانند اسکرابر از جمله راه‌های مؤثر در این زمینه به شمار می‌آید.