تجمع فلزات در بدن می تواند بیماری قلبی را بدتر کند

 کاتلین مک گرو، محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه کلمبیا در نیویورک، اظهار کرد یافته‌های ما بر اهمیت در نظر گرفتن قرار گرفتن در معرض فلزات به عنوان یک عامل خطر مهم برای تصلب شرایین و بیماری‌های قلبی عروقی تأکید می‌کند. این روند می‌تواند به استراتژی‌های پیشگیری و درمانی جدیدی منجر شود که قرار گرفتن در معرض فلز را هدف قرار می‌دهند. تیم مک‌گرو دریافتند که با افزایش سطوح فلزات مختلف در نمونه ادرار افراد، شواهدی از سفت‌تر شدن شریان‌های سخت شده- یکی از مؤلفه‌های کلیدی بیماری قلبی- نیز افزایش می‌یابد.
تیم تحقیق به طور خاص فرآیندی به نام آترواسکلروز، سخت شدن تدریجی رگ های خونی ناشی از تجمع پلاک های چربی را بررسی کردند. آترواسکلروز همچنین می تواند منجر به تجمع رسوبات ناسالم کلسیم در شریان ها شود. تیم مک‌گرو یک پایگاه داده بزرگ شامل بیش از 6400 بزرگسال میانسال و مسن آمریکایی را که در زمان پیوستن به این مطالعه بین سال‌های 2000 تا 2002 ، عاری از بیماری قلبی بودند، بررسی کردند. نمونه‌های ادرار سطح شش فلز محیطی هر شرکت‌کننده را که با بیماری‌های قلبی مرتبط هستند، ردیابی کردند: کادمیوم، کبالت، مس، تنگستن، اورانیوم و روی. مردم معمولاً از طریق دود تنباکو در معرض کادمیوم قرار می گیرند، در حالی که پنج فلز دیگر با کودهای کشاورزی، باتری ها، تولید نفت، جوشکاری، معدن و تولید انرژی هسته ای مرتبط هستند. محققان شرکت کنندگان را به چهار گروه تقسیم کردند که از کمترین تا بالاترین غلظت فلزات مختلف در ادرار متغیر بودند.
برای کادمیوم، افرادی که در بالاترین سطح قرار می‌گیرند، سطوح کلسیفیکاسیون شریان را داشتند که در طول دوره مطالعه 10 ساله 75 درصد بیشتر از افرادی بود که در پایین‌ترین سطح بودند. برای وجود تنگستن، اورانیوم و کبالت، این اعداد به ترتیب 45 ،  39 و 47 درصد بیشتر بود. افرادی که دارای بالاترین سطح مس و روی در ادرار بودند، به ترتیب 33 و 57 درصد بیشتر از افرادی که کمترین سطح را داشتند، کلسیفیکاسیون (سخت شدن عروق) داشتند. به گفته محققان، آلودگی بزرگترین خطر زیست محیطی برای سلامت قلب و عروق است. با توجه به شیوع گسترده این فلزات به دلیل فعالیت‌های صنعتی و کشاورزی، این مطالعه خواستار افزایش آگاهی و اقدامات نظارتی برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض آنها و محافظت از سلامت قلب و عروق است.